Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης προέβη χτες σε αυτή, την αιφνιδιαστική ομολογουμένως κίνηση, για κάποιους συγκεκριμένους και πολύ σημαντικούς λόγους. Το σκεπτικό του Βαρδινογιάννη κινήθηκε σε 5 άξονες.
Πρώτον, ο κύριος λόγος είναι η επερχόμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου όπου ο Βαρδινογιάννης, βάσει των μετοχών τις οποίες κατέχει, θα έπρεπε να καλύψει βάζοντας το μεγαλύτερο μερίδιο. Θα έπρεπε δηλαδή να βάλει ζεστό χρήμα σε περίοδο κρίσης. Και ασφαλώς δε μιλάμε για αστείο ποσό. Πόσο μάλλον τη στιγμή που οι περισσότεροι μέτοχοι είχαν δηλώσει ότι δεν θα συμμετέχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου όπερ και σημαίνει ότι ο Βαρδινογιάννης θα έβαζε περισσότερο χρήμα και βεβαίως θα αύξανε την μετοχική του δύναμη.
Δεύτερον, ο κόσμος όπως φάνηκε και στο φιλικό με τη Τζένοα είναι εναντίον του και αυτό αργά ή γρήγορα θα είχε αντίκτυπο και στην ομάδα. Αν τώρα κάνει καλά ο κόσμος ή όχι είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα το οποίο χρήζει πολλών συζητήσεων. Από τη μία πάντως έχουμε νέο ρεκόρ στα εισιτήρια διαρκείας με Τζίγκερ πρόεδρο και από την άλλη κάποιοι να τον βρίζουν στο γήπεδο. Πράγμα οξύμωρο. Επειδή έχω μάθει να λέω τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη οφείλουμε να πούμε ότι επί 31 ολόκληρα χρόνια ο παναθηναϊκός δεν είχε διοικητικές περιπέτειες όπως είχαν άλλες ομάδες. Ο παναθηναϊκός απέκτησε ένα από τα καλύτερα προπονητικά κέντρα στα Βαλκάνια και γενικότερα η οικογένεια πρόσφερε και είναι άδικο για όσους το ξεχνούν, ηθελημένα ή μη. Φυσικά έγιναν λάθη. Λάθη σημαντικά, τραγικά ως ένα σημείο που στοίχισαν στην ομάδα. Λάθη που εδραίωσαν τον Ολυμπιακό στη πρώτη θέση. Λάθη όπως η διάλυση της ομάδας του 1996 και του 2000. Όμως πιστεύω ότι το ισοζύγιο γέρνει ελαφρά μεν αλλά προς τη θετική πλευρά. Αυτή είναι τουλάχιστον η προσωπική μου άποψη.
Τρίτον, με τη κίνηση του αυτή ο Τζίγκερ στέλνει αδιάβαστο το Μαρινάκη. Και πλέον έρχονται τα πάνω κάτω. Τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο. Όλοι οι υπολογισμοί και οι σκέψεις του Μαρινάκη αναθεωρούνται και όλα ξανά αρχίζουν από μηδενική βάση και το τοπίο είναι ομιχλώδες διότι αλλιώς είναι να έχεις απέναντι σου το Βαρδινογιάννη και αλλιώς το δίδυμο Πατέρα Βγενόπουλο. Ο οποίος Πατέρας πέρσι κατάφερε αν μη τι άλλο να μην αδικηθεί σε διαιτητικό επίπεδο ο Παναθηναϊκός, όπως συνέβαινε κατά κόρον τα τελευταία χρόνια επί παντοκρατορίας Κόκκαλη.
Τέταρτον, στριμώχνει το δίδυμο στη γωνία. Τόσο ο Πατέρας όσο και ο Βγενόπουλος δεν μπορούν να πουν όχι. Διότι πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάποια δικαιολογία ώστε να αρνηθούν τη πρόταση του Τζίγκερ. Αφού και τις μετοχές του τους τις χαρίζει και τη Παιανία τους κάνει δώρο για δύο χρόνια. Αν βέβαια στην ακραία περίπτωση αρνηθούν τη πρόταση τότε ο κόσμος του παναθηναϊκού θα τους στείλει αδιάβαστους. Ιδού λοιπόν η Ρόδος ιδού και το πήδημα, για το δίδυμο.
Πέμπτον, ο Βαρδινογιάννης έκανε το colpo grosso. Πολύς κόσμος που τον έβριζε μέχρι χθες αρχίζει και αναθεωρεί τις απόψεις του. Μην ξαφνιαστείτε αν δείτε στο γήπεδο η μερίδα των οπαδών που τον έβριζαν να φωνάζουν υπέρ του. Πέρα από αυτό, ο Τζίγκερ κάνει μία ηρωική έξοδο διότι αν κατά τη διάρκεια της χρονιάς, παρ ότι η ομάδα ενισχύθηκε σημαντικά, δεν ερχόντουσαν τα επιθυμητά αποτελέσματα, μέσα σε ένα κλίμα διχόνοιας ο παναθηναϊκός κόσμος θα έβραζε και θα άρχιζαν πάλι τα συλλαλητήρια. Με ότι θα σήμαινε αυτό για το τέλος της οικογένειας από το παναθηναϊκό. Τώρα ουδείς μπορεί να του προσάψει κάτι, αφού και η ομάδα ενισχύθηκε και ΔΩΡΕΑΝ παραχωρεί τις μετοχές του. Είναι μεγάλο colpo grosso.
Αυτούς τους άξονες σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι περιλάμβανε το σκεπτικό της απόφασης του Βαρδινογιάννη. Από εκεί και πέρα η επόμενη μέρα στο παναθηναϊκό έχει τεράστιο ενδιαφέρον, το οποίο θα παρακολουθούμε από κοντά.
