Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ


Χιλιάδες κόσμου, όπως μπορείτε να δείτε και στις σχετικές φωτογραφίες, βρέθηκαν και χτες στο Σύνταγμα διαδηλώνοντας για 5 σερί μέρα ειρηνικά. Για να σας είμαι ειλικρινής δεν έχω καταλάβει τι επιδιώκουν όλοι αυτοί. Θα μου πείτε να φύγει η κυβέρνηση του Μνημονίου και όλα τα σχετικά. Συμφωνώ και εγώ αλλά να έρθει ποιος ; Ο κ. Σαμαράς με τις μαγικές συνταγές που μηδενίζουν το έλλειμμα μέσα σε ένα χρόνο ; (Τις θυμάστε τις ατάκες, που γέλαγε ο κόσμος) Που υπόσχεται παντού μειώσεις φόρων και αύξηση εισοδημάτων. Αυτό και ποιος δε το θέλει. Αλλά καλό είναι να πατάμε και λίγο στη Γη.


Ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών ξέρει ότι αυτά που λέει η παράταξη που μας έφερε σε αυτή τη κατάσταση, είναι ανεφάρμοστα. Ενδεχομένως, όλα αυτά θα μπορούν να γίνουν σε 10-15 χρόνια όταν θα έχουμε ξεπεράσει τη κρίση ή να εφαρμόζονταν το 2000 ή το 2004. Αν λοιπόν είχαμε αύριο εκλογές και ανέβαινε στη κυβέρνηση ο Σαμαράς πέρα του ότι δεν θα τον άφηνε η Τρόικα να κάνει όλα αυτά που υπόσχεται δεξιά και αριστερά, εγώ σας λέω ότι τα εφαρμόζει, με σκοπό να υπάρξει ανάπτυξη και να μειωθεί μέσω αυτού το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ. Το αποτέλεσμα θα ήταν το έλλειμμα να εκτοξευτεί ξανά, εκεί όπου το άφησε ο «Κουρασμένος» διότι ωραίες είναι οι ασκήσεις επί χάρτου, άλλα η οικονομία εξελίσσεται δυναμικά μέσα στο χρόνο, δεν είναι κάτι στατικό έτσι ώστε πατώντας ένα κουμπί, να επέλθει η ανάπτυξη. Αν όντως γινόταν αυτό και ήταν τόσο εύκολο θα είχαμε εξαλείψει πολλά από τα προβλήματά μας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο.


Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η λύση είναι η υπάρχουσα πολιτική της κυβέρνησης ή πιο σωστά της Τρόικας όπου, ότι κινείται και δεν κινείται φορολογείται και μας οδηγεί στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Κακά τα ψέματα, τα περιθώρια και οι ελιγμοί της κυβέρνησης είναι ελάχιστα. Όταν αυτός που σε δανείζει, σου λέει ή κανείς αυτά ή πηγαίνεις για πτώχευση, ποια είναι η λύση που επιλέγουμε; Να πτωχεύσουμε όπως λένε δειλα δειλά κάποιοι ανεύθυνοι στο χώρο της αριστεράς ; Να γυρίσουμε στη δραχμή και να την υποτιμήσουμε, αλλά αγνοούν (θέλω να πιστεύω όχι σκοπίμως) ότι δε θα γυρίσουμε στην εποχή του 2000 αλλά δεκαετιών πίσω, με καταστροφικές συνέπειες για το τόπο.

Συνεπώς, στο τούνελ που έχουμε μπει υπάρχει φως ; Ειλικρινά δεν έχω απάντηση. Ευελπιστώ ότι θα αναγεννηθούμε μέσα από τις στάχτες μας. Ο λαός πάντως έχει ξεπεράσει κάθε όριο αντοχής. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.