Ό παναθηναϊκός όπως ήταν αναμενόμενο αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ, όντας κατώτερος των περιστάσεων καθώς όταν θες να πάρεις κάτι θετικό, να κυνηγήσεις το θαύμα από μία ομάδα που είναι κλάσεις ανώτερη από εσένα, πρέπει να υπερβάλεις εαυτόν. Και ο παναθηναϊκός δεν το έκανε.
Εμφανίστηκε υποτονικός, ο μόνος που το πάλεψε επιθετικά στο α ημίχρονο ήταν ο Λέτο, ο Σισσέ για ακόμη μία φορά ήταν ανύπαρκτος ενώ ο Τεν Κάτε έκανε πάλι τα μαγικά του και άφησε εκτός 11αδας τον Σαλπιγγίδη και προτίμησε να βάλει τον επίσης ανύπαρκτο Γκάμπριελ.
Όσο για το δεύτερο ημίχρονο, δράμα η κατάσταση. Οι παίχτες μου έδιναν την εντύπωση ότι απλά περίμεναν πότε ο Φινκ θα σφυρίξει τη λήξη. Έκανε παρ όλα αυτά, σε όλο το παιχνίδι 3-4 κλασσικές ευκαιρίες που θα μπορούσε να είχε βγει κάτι καλό αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στην ομάδα και όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί. Και μετά από αυτό το παιχνίδι φάνηκε ο λάθος μεταγραφικός σχεδιασμός της ομάδας.
Ο παναθηναϊκός θέλει επειγόντως παίχτες για τα μετόπισθεν αλλά και έναν σοβαρό προπονητή. Φάνηκε ξεκάθαρα η απουσία του Καραγκούνη, δεν μπόρεσε κανείς να καλύψει το κενό του.
Εν κατακλείδι, όταν λέγεσαι παναθηναϊκός οφείλεις να παλεύεις τα παιχνίδια και ας χάνεις αλλά βγάλε πάθος στο γήπεδο. Δε μπορείς να τα παρατάς. Ο παναθηναϊκός προηγούμενων ετών έχυνε ιδρώτα στο γήπεδο. Εμείς αυτόν τον παναθηναϊκό ξέρουμε.
Ένα άλλο θέμα που θέλω να θίξω είναι ότι δεν κατάλαβα το σύστημα του Τεν Κάτε, σε τέτοια παιχνίδια δεν κάνεις δοκιμές. Δε μπορείς να αφήνεις έξω το Σιμάο και το Σαλπιγγίδη, όλα αυτά βέβαια τα λέμε εκ του αποτελέσματος αλλά τι κοινή ποδοσφαιρική λογική να βάλει κάποιος, δεν θα έστηνε έτσι την ομάδα.
