ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗ BY BETSECRET

Από τη μία η Ισπανία θέλει να πετύχει κάτι ανεπανάληπτο, το τρεμπλ και να γράψει ιστορία και από την άλλη οι Ατζούρι που κόντρα στα προγνωστικά έκαναν τη μεγάλη έκπληξη και βρίσκονται απόψε στον τελικό του… Ευρωπαϊκού νότου.

Αναμφίβολα η Ιταλία είναι η ομάδα που υπερκέρασε τα προγνωστικά και τις εκτιμήσεις όπου οι περισσότεροι εξ ημών δεν την πιστεύαμε. Και μπορεί από τον όμιλο να προκρίθηκε έχωντας κάνει μέτριες εμφανίσεις. Εν τούτοις στη φάση των 8 εντυπωσίασε στο παιχνίδι με την Αγγλία και μπορεί η πρόκριση να ήρθε στα πέναλτι αλλά στην κανονική διάρκεια του παιχνιδιού ήταν ανώτερη της Αγγλίας, έχοντας και υψηλό ποσοστό κατοχής μπάλας και έχοντας χάσει αρκετές ευκαιρίες. Ενώ στον ημιτελικό κόντρα στη Γερμανία όπου πήρε τη νίκη με 2-1, ήταν σκέτη απόλαυση.

Αν και όπως έχω γράψει από την αρχή της διοργάνωσης η Ιταλία δεν έχει την αίγλη του παρελθόντος, ούτε το ρόστερ εκείνο που είχε κατά το παρελθόν, κατάφερε να βρεθεί στον τελικό παίζοντας έξυπνα έχοντας ένα πλάνο παιχνιδιού κάτι που χρεώνεται στον Πραντέλι. Και αν θέλετε τη γνώμη μου παρά τις επιφυλάξεις που είχα, οφείλω να πω ότι ο Πραντέλι είναι ο καλύτερος προπονητής στη διοργάνωση. Στο παιχνίδι με τη Γερμανία του πήρε και την ταυτότητα του Λεβ. Με τον Λεβ να υποκύπτει σε πολλά λάθη. Από άλλου περιμέναμε το παιχνίδι προσαρμογής από τον Λεβ τον είδαμε να δίνει βάση στο κέντρο, μειώνοντας το πλάτος παιχνιδιού της Γερμανίας. Ουσιαστικά ήθελε να αποκόψει τον Πίρλο ο οποίος είναι το μυαλό της ιταλικής ομάδας, Για αυτό χρησιμοποιήθηκε και ο Κροος αντί του Μίλερ. Ωστόσο, με αυτή τη κίνηση ο Λεβ, όπως προείπα δε μπορούσε να χτυπήσει από τα πλάγια την Ιταλία. Από δεξία γιατί δεν υπήρχε παίχτης και από αριστερά διότι ο Μπαλτσαρέτι έκανε πάρτι με τον Ποντόλσκι.

Ο Πραντέλι διάβασε σωστά το παιχνίδι της Γερμανίας, παρέταξε ομάδα με ενισχυμένο κέντρο με τέσσερις χαφ ώστε να μπορέσει να ανακόψει ψηλά την ανάπτυξη των Γερμανών και να μην τους δώσει τις εύκολες πάσες. Κάτι ας πούμε που δεν έκανε η εθνική μας όπου ο Σάντος κατέβηκε με τρεις χαφ και συνεπώς παρά την υπερπροσπάθεια που κάναμε οι επιθέσεις των Γερμανών έπεφταν κατ ευθείαν πάνω στην άμυνα μας. Επίσης είδαμε και για πρώτη φορά τον Κασάνο να συνεργάζεται άψογα με τον Μπαλοτέλι και ο τελευταίος να στέλνει στο καναβάτσο την Μερκελ. Μετά το παιχνίδι με τη Γερμανία έχουν γραφτεί διθυραμβικά λόγια για τον Μπαλοτέλι, οπου απλά να θυμίσω ότι στα προηγούμενα παιχνίδια της διοργάνωσης ήταν κάτω του μετρίου και έχανε τα άχαστα. Αυτό για να τα λέμε όλα. Τα έχουμε ξανά πει, αν είχε μυαλό θα έκανε μεγάλη καριέρα.

Η Ισπανία από την άλλη χρειάστηκε τη διαδικασία των πέναλτι για να περάσει την Πορτογαλία. Σε ένα βαρετό παιχνίδι, με την Πορτογαλία να τα δίνει όλα στο 90λεπτο, σε πολλά σημεία του παιχνιδιού ήταν πολύ καλύτερη από την Ισπανία που ναι μεν είχε την κατοχή και το passing game αλλά από ουσία τίποτα. Η Πορτογαλία φυσικά δεν θα είχε την πολυτέλεια να σπαταλήσει ευκαιρίες όπως έκανε στα άλλα παιχνίδια. Αλλά το έκανε και αναφέρομαι στη φάση του 90 όταν ο Κρ. Ρονάλντο μετά από μία υποδειγματική αντεπίθεση βρέθηκε απέναντι στον Κασίγιας και έστειλε τη μπάλα στην εξέδρα. Στην παράταση η Πορτογαλία κατάρρευσε και με το ζόρι κράτησε το 0-0 και το παιχνίδι οδηγήθηκε στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι. Και κάπου εκεί όλοι πιστεύαμε ότι την πρόκριση θα την έπαιρνε η Ισπανία λόγω του Κασίγιας.

Στο παιχνίδι με την Πορτογαλία είδαμε τον Ντελ Μπόσκε να βάζει ως φορ τον Νεγρέδο και να παρατάει το σύστημα χωρίς φορ, που ο ίδιος ανακάλυψε αλλά με τον Νεγρέδο να είναι φανερά εκτός κλίματος παιχνιδιού. Και ειλικρινά είναι να απορεί κανείς πως ενώ έχει τον Γιορέντε στον πάγκο που έρχεται από εξαιρετική χρονιά δεν τον χρησιμοποιεί. Και σήμερα όπως και στην πρεμιέρα του ομίλου ο Ντελ Μπόσκε θα κατεβάσει την ομάδα με το σύστημα χωρίς φορ, δεν μπορώ να αποκλείσω και κάποια έκπληξη, ελπίζοντας ότι σε αυτό το παιχνίδι θα του βγει διότι στην πρεμιέρα του ομίλου η Ισπανία ήταν κάτω του μετρίου και ζωήρεψε μόνο προς τα τελευταία λεπτά όταν και μπήκε ο Τόρες χάνοντας μάλιστα δύο εξαιρετικές ευκαιρίες. Εμμένω φυσικά στην άποψη μου ότι χρειάζεται ένα φορ, αν όχι ο Γιορέντε τον οποίο δεν υπολογίζει ο Ντελ Μπόσκε τουλάχιστον ο Τόρες για να μπορεί να σπάει τη μπάλα στους ακραίους.

Η Ισπανία παίζει με το γνωστό στυλ της, το passing game και την πίεση με παράλληλα υψηλά ποσοστά κατοχής μπάλας. Σε αυτή τη διοργάνωση πάντως δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι έχει εντυπωσιάσει με τη μπάλα που έχει παίξει κάθε άλλο. Το σημερινό παιχνίδι βέβαια είναι κάτι τελείως διαφορετικό, δεν έχει σχέση καν με το παιχνίδι του ομίλου. Η Ισπανία που βασίζεται εν πολλοίς στους χαφ της, για μένα πρέπει να επιδιώξει να παίξει από τα πλάγια και κυρίως από τα δεξιά όπου ο Πραντέλι θα έχει τον υψηλόσωμο Κιελίνι και η Ισπανία τον Σίλβα ο οποίος έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί κινδύνους. Η Ιταλία έχει πρόβλημα στα άκρα και δε νομίζω ότι θα της επιτραπούν οι ευκαιρίες που είχε με τη Γερμανία.

Σίγουρα σε έναν τελικό δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις εκτιμήσεις αλλά νομίζω ότι οι Φούριος Ρόχας, θα γράψουν ιστορία. Έχουν τα χαφ για να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες της Ιταλίας και να κατακτήσουν το τρόπαιο. Συνεπώς η επιλογή μου είναι κατάκτηση Ισπανία. Αποφεύγω το σημείο διότι μπορεί να έχουμε παράταση ή ακόμα και πέναλτι.